جایی که تو ایستادهای عشق حالش خوب نیست

چیزی نگم بهتره!

خیز و به ناز جلوه ده قامت دلنواز را<br />چون قد خود بلند کن پایهٔ قدر ناز را<br /><br />عشوه پرست من بیا، می زده مست و کف زنان<br />حسن تو پرده گو بدر پردگیان راز را<br /><br />عرض فروغ چون دهد مشعلهٔ جمال تو<br />قصه به کوتهی کشد شمع زبان دراز را<br /><br />آن مژه کشت عالمی تا به کرشمه نصب شد<br />وای اگر عمل دهی چشم کرشمه ساز را<br /><br />نیمکش تغافلم کار تمام ناشده<br />نیم نظر اجازه ده نرگس نیم باز را<br /><br />وعدهٔ جلوه چون دهی قدوهٔ اهل صومعه<br />در ره انتظار تو فوت کند نماز را<br /><br />وحشیم و جریده رو کعبهٔ عشق مقصدم<br />بدرقه اشک و آه من قافلهٔ نیاز را<br />اوج صدای من شدی<br />بت منی، شکستمت<br />وقتی خدای من شدی<br />ببین به یک نگاه تو<br />تمام من خراب شد<br />چه کردی با سراب من<br />که قطره قطره آب شد<br />به ماه بوسه میزنم<br />به کوه تکیه میکنم<br />به من نگاه کن ببین<br />به عشق تو چه میکنم؟<br />به ماه بوسه میزنم<br />به کوه تکیه میکنم<br />به من نگاه کن ببین<br />به عشق تو چه میکنم؟<br />منو به دست من بکش<br />به نام من گناه کن<br />اگر من اشتباهتم<br />همیشه اشتباه کن<br />نگو به من گناه تو<br />به پای من حساب نیستبندگی را تاب نمی آورم..... هرگز....من، من هستم.....اگر خم باید بشوم،....شکستن را ترجیح می دهم....<br />سختی سرنوشت یا قدرت انسان....چنینم و چنین نیز می مانم.....از همین روست که همیشه یک چیزم....من، همیشه منم......فرا می روم؛ فراز می روم.....می افتم با تمامیتم می افتم.....

این که تو اینجایی، که زندگی وجود دارد و هویت نیز،<br /><br />این که نمایش قدرتمند ادامه مییابد،<br /><br /> و تو در شعری،<br /><br />با من شریک خواهی شد. مهم نیست اگر نامم را فراموش کنی،این شاید در حقیقت تنها چیزی بود که از من می شناختی،<br />فراموشی ازادیست از بند خاطرات،<br />تو را بی خاطره از من،،جوری دگر،،شاید روزی.......<br />ناشناخته

« بچههای عصر خود »<br /><br />بچههای عصر خودیم<br />عصری سیاسی<br /><br />همهی مسائل تو، ما، شماها<br />مسائل روز، مسائل شب<br />مسائلی سیاسی است<br /><br />خواهینخواهی<br />ژنهای تو آیندهای سیاسی دارند<br />پوست تو ـ تهرنگ سیاسی<br />چشمهایت ـ جنبهای سیاسی<br /><br />آنچه از آن حرف میزنی، طنینی<br />آنچه از آن حرف نمیزنی، معنایی<br />به هر حال، سیاسی دارد<br /><br />حتا وقتی در جنگل پرسه میزنی،<br />گامهایت سیاسیست<br />بر زمینهای سیاسی<br /><br />شعر غیر سیاسی هم سیاسیست<br />و در بالا ماه میتابد<br />چیزی که دیگر ماه نیست<br />بودن یا نبودن، مسئله این است<br />کدام مسئله، بگو عزیزم،<br />مسئلهی سیاسی.<br /><br />حتا لازم نیست که انسان باشی<br />تا معنای سیاسی بیابی<br />کافیست نفت باشی<br />یا علوفه باشی یا مواد بازیافتی<br /><br />و یا حتا میز مذاکره که در مورد شکلش<br />ماهها بحث و جدل کردند<br />سر چه جور میزی بهتر است مرگ و زندگی را معامله کرد:<br />گِرد یا چهارگوش<br /><br />در این بین مردمان میمردند<br />حیوانات سقط میشدند<br />کشتزارها رها میشدند<br />و خانهها میسوختند<br />همچون عصرهای باستانی<br />و کمتر سیاسی<br /><br /><br /><br /><br />« انحطاط قرن »<br /><br />قرار بود از قبلیها بهتر باشد این قرن بیستم ما<br />دیگر مجال اثبات این را ندارد<br />سالهایش به شماره افتاده است<br />قدش لرزان<br />نفسش تنگ<br /><br />دیگر بیشتر از اندازه اتفاقاتی روی داده است<br />که قرار نبود روی بدهد<br />و شد آن چه نباید میشد<br /><br />قرار بود به رنگ بهار باشد<br />به رنگ خوشبختی،<br />قرار بود وحشت، کوهها و درهها را ترک کند<br />قرار بود حقیقت زودتر از دروغ<br />دوان دوان به هدف برسد<br /><br />قرار بود فاجعهای چند<br />دیگر روی ندهد<br />مثلن جنگ<br />یا قحطی و غیره<br /><br />قرار بود احترام گذارند<br />به بیدفاعی بیدفاعان<br />به اعتماد و از این قبیل<br /><br />آنکه خواست از جهان لذت بَرد<br />با تکلیف غیر قابل انجام<br />روبهرو شد<br /><br />کودنی خندهدار نیست<br />خِرَد، شادی نیست<br /><br />امید دیگر آن دوشیزه نیست<br />و از این جمله، متأسفانه<br /><br />بنا بود سرانجام خداوند<br />به انسان خوب و قدرتمند اعتماد بیابد<br />اما انسان خوب و قدرتمند<br />هنوز هم دو تناند<br /><br />چگونه زیستن را با نامهای از من پرسید<br />آن که قصد داشتم همین را<br />از او بپرسم<br /><br />و باز هم مثل همیشه<br />همانطور که در بالا دیدیم<br />پرسشهای ضروریتری<br />از پرسشهای ساده وجود ندارد<br />ناشناخته

گریزی ندارم که شعری بگویم<br />دل نازکت را به نحوی بجویم<br />بگویم که پشتم به خورشید گرم است<br />زمانی که گل می کنی رو به رویم<br />و حالا در این قحطی آب و احساس<br />دلم را کجا مثل دستم بشویم؟<br />من از تشنگی های خود با تو گفتم<br />و از مخزن بغض ها در گلویم<br />جواب تو تکرار تلخ عطش بود<br />و سنگی که لغزید روی سبویم<br />گل لحظه ها را به مفهوم مطلق<br />اجازه ندادی کنارت ببویم<br />اجازه ندادی که چشمت بیفتد<br />به چشم سکوت من و های و هویم<br />کن click تو با برق الماس چشمت<br />بمیرم؟ بمانم؟ بخندم؟ بمویم؟بیایم؟<br />بیایم؟<br />نا شناخته

با اجازه share