انسان- عاشق

انسان فرصت کوتاه هستی است برای عاشق شدن. هستی را اگر عظمتی غیر قابل توصیف یا اندازه گیری بدانیم و زمان را وضعیتی ازلی ابدی,آن گاه می توان پی برد که عمر یک انسان در این عظمت گاه بی پایان و بی آغاز چه اندازه کوتاه و ناچیز است. اما این عمر از ان رو اهمیت و عظمت می یابد که بدانیم برای این که هستی بتواند عشق را تجربه کند تنها یک راه دارد و آن حضور انسان است.زیرا که در کل هستی,تنها انسان است که می تواند سوژه یا ابژه ی عشق شود.زین رو هستی تنها از طریق انسان می تواند عاشق شود. بنابراین انسان فرصت هستی است. «انسان عاشق»

پی نوشت: ایستگاه متروی هفت تیر سه دیوار جدا از هم دارد وقتی از سمت شمال غربی میدان پایین می آیی بر دیوار اولی به خط کوفی نوشته«انسان» دیوار میانی خالی است و بر دیوار سوم نوشته «عاشق».