Ice pack

مزید اطلاع دوستان عرض کنم:<br />1) آیس یک کلمه عربی است (در واقع صفت است) و آنرا با کسره زیر ی بخوانید. این کلمه در اشعار مولانا به کرات به کار رفته اما در اشعار سایر شاعران به یاد ندارم آن را دیده باشم. مثلا مولانا می فرماید: لیک تو آیس مشو هم پیل باش ور نه پیلی در پی تبدیل باش<br />2) بک و پک هم ( به فتح ب و پ) از کلمه ی وَ ک در زبان پهلوی ریشه گرفته اند به معنای وزغ یا قورباغه. در متون قدیمی هم این کلمه به کار رفته. مثلا این عبارت فکر کنم از لبیبی باشد که : حقا که کمتری و فژاکن تری ز بک ...<br />فکر کنم روند تبدیل کلمه اینگونه بوده باشد که &quot;وک&quot; در پهلوی به &quot;پک&quot; در پارسی تبدیل شده باشد و سپس &quot;پک&quot; معرب شده به &quot;بک&quot;. البته این گفته را اساتید ادبیات شهرمان می توانند تصحیح فرمایند. <br />بهرحال این است راز آن قورباغه ی مایوس. پیروز باشید.

سلام دوست عزيز<br /><br />همانگونه كه يك كالا پس از آنكه ارزش مصرفي خود را از دست داد از چرخة مبادله در انبار زبالهها بيرون افگنده ميشود، «انسان»، فيالمثل «انسان ايراني» پس از آنكه به ابزار فرسودة غير قابل استفاده و فاقد كاركرد بدل شد، به «آیس پک»ها تبعيد ميگردد. اشكالي نظيرِ «قورباغه » جز توليد اخلاقي فاشيستي چيز ديگري را توليد نخواهد كرد، از آنجا كه ما در جهانانساني زندگي ميكنيم نه در جهان قورباغهها، بنا براين پياماصلي و حقيقيِ قوربارغه همان «انسانرا قورت بدهيد» ميباشد، نه چيز ديگر. اين قورباغه قورتدادن، يعني اينكه تا زماني كه انسانها ارزشِمصرفي و ابزاري دارندد از آنها استفاده كنيد، اما وقتي ارزشِمصرفي و ابزاريشان را از دست دادند، آنها را دور بياندازيد و در ارودگاههاي وحشت زنداني كنيد. بنا براين ، آیس پک همان فاشيستها هستند و فاشيست در مقام نظر به صورت بستني هستي پيدا ميكند. آیس پک در بارة طردشدگان چيزي نميگويند، آیس پک ها نميگويند كه ساختمان اين مغازه را كارگران كرد ساختهاند. آیس پک هستها مرکزی و نظري فاشیسماند و اردوگاهها تجلی فاشیسم در حاشیهها. به هميندليل هميشه در ميدانهاي اصلي، بازارهاي مركزي، پاساژهاي بزرگ و اين و در هرجايي كه مبادلة زنده جريان دارد و حقيقت متراكم شده است، وجود دارند. <br />اگر از اين منظر نگاه كنيم، همه ما قرباني فاشيست هستيم، چه آنهايي كه به آیس پک ها ميروند تا از سرخوشي و خماري افيون بستني لذت ببرند و چه آنهاي كه به اردوگاههاي اجر پزي فرستاده ميشوند تا زير ضرباتِ خرد كنندة چوب و چماق و تحقير مرگِ زنده را تجربه كنند. در هردو انسان وجود دارد، اما انسانیت غایب است