تنها خاصیت توافق هستهای

  
توافق هستهای برای من و از دیدگاه من نه تنها احتمالا منجر به باز شدن فضای سیاسی داخلی نمیشود، بلکه تجربه نشان داده است معمولا هر وقت جمهوری اسلامی با غرب در تعامل بوده است. سرکوب داخلی، ترورهای بینالمللی، سانسور تحدید فضای اجتماعی و تهدید فضای فرهنگی را به دنبال داشته است. 

توافق هستهای نه تنها برای من و فکر کنم برای کمترین آدم عاقلی حاوی آزادیهای بیشتر برای زنان، آزادیها مذهبی، همجنسگرایان، ملیتها و قومیتها نخواهد بود. نه تنها فشار بر زندانیان سیاسی و عقیدتی را کم نخواهد کرد. بلکه حتا ربطی  هم به دروغی  به نام «دارو» ندارد چون اساسا دارو هرگز ربطی  به تحریمها علیه ایران نه تنها نداشت بلکه تنها موردی بود که غرب  بیشترین  همکاری را  میکرد.  بلکه این خود جمهوری اسلامی بود که با اختصاص ندادن ارز به دارو و به قول وزیر برکنار شدهی بهداشت دولت احمدی نژاد، اختصاص دادن ارز برای وارد کردن «بیل»  به جای دارو، این فشار را به مردم وارد میکرد که عدهای آگاه و ناآگاه در تلاشی انسان دوستانه  فشار افکار عمومی را بر غرب بیشتر کنند . 
اگر هم عدهای به دنبال ربط دادن این مسئله به تحریمها هستند رسما شبیه این است که سلطنت طلب ها الان توافق هستهای را به «دوران پهلوی» ربط بدهند و بگویند اساسا اگر دولت وی دنبال انرژی اتمی نبود امروزی توافقی هم در کار نبود. 
توافق هستهای برای من به جز از کمی احتمالا بهبود وضعیت اقتصادی،  تنها یک خاصیت دارد و آن این است که از «جنگی» جلوگیری میکند که از دید من هیچکدام از طرفین احتمالی درگیر این جنگ یعنی  نه آمریکا و غرب و نه ایران مشروعیت چنین جنگی را نداشتند. 
اگر این توافق صورت نمیگرفت. احتمالا جنگی در میگرفت که یک طرفش آمریکا و متحدان اروپاییاش در نقش « مبارزان صلح  و آشتی»  میجنگیدند و در طرف دیگراش  حکومت جمهوری اسلامی در نقش « وطنپرست» و دفاع از وطن و مردم و احتمالا «ایرانیت» و «اسلامیت» و  نهایتا و بدون شک آرمانهای امام و انقلاب خود را قرار میداد و در گفتمان شهادتطلبانهی مظلومانه، به برافراشتن پرچم پان شیعیسم منطقه  و تشدید حس ناسیونالیستی و گفتمان ملیتاریستی در ایران  و منطقه  و سرکوب احتمالی دوبارهی ملیتهای ایرانی شبیه کوردها و سنی ها و تورکمنها و .. و سو استفاده از کودکان و زنان و ....منجر میشد و بدون شک وضعیت از همینی که هست بدتر و بدتر میشد .  

برای من این توافق عاملی است که از این مشروعیت جعلی، برای  هر دو طرف جلوگیری کرد. زیرا از دید من نه آمریکا و متحدان اروپاییاش  مبارزان صلح و آشتی در دنیا هستند و نه حکومت جمهوری اسلامی مشرعیت این را دارد که  نمایندهی جعلی دفاع از وطن و حس ناسیونالیستی جعلیتر و برساختهتری باشد .  من از جنگ بدم میآید ولی اگر جنگی هم دربگیرد آمریکایی بودن یک طرف آن برایم کمترین مشروعیت ممکن را دارد.