فهرست محتوا

متن سخنرانی شاعر بزرگ کورد شیرکو بی کس برای شهدای 19 اردیبهشتترور و اعدام  ... دو مدال و  دو نشانه ی آشکار و تعریف شدهی امروز روشنفکران و جوانان کوردستان هستند.همان نشان و مدالی که دیکتاتورها برای آخرین بار بر سینه ی قربانی های شان می زنند... آن ها در این خیال باطل اند که شاید ما را به سکوت وادرا کنند و مارا بترسانند و ما را  گامی به عقب برگردانند..ما هم برای این که این  این نشان را از آن طرف و از روی زیبایش بر گردنمان  بیاویزیم  با قلم نور تاریکی های آن ها را...

یادواره هایی از کودکیشعر:            شیرکو بی کسترجمه:   شهاب الدین شیخی1-زمانی که کودک بودمدست چپم دلش می خواست ،مثل دستِ کودک خوش لباس  همسایهمان ،ساعتی در خود بپیچدبهانه می گرفتم،مادرم ناچار روی مچ دستم را گاز کوچکی می گرفت،با رد ِ دندان های اشساعتی برایم میساخت آه! که  چه قدردلخوش بودم ....2-زمانی که کودک بودمتمام خوشبختی یعنی،در حمام پشت کاسه  ،کفِ صابون را  فوت کنمچراغی با حباب های قرمز وسبز...